‘રાખી-ફક્ત તારા જ માટે’

આજે ઑફિસથી ઘરે જઈશ ઉમંગે-ઉમંગે,
સજાવીશ ‘રાખી’ની થાળી ઉમંગે-ઉમંગે.

મૂકીશ ચપટી કંકુ ને સાથે ચપટી ચોખા;
કહીશ - આપણે ક્યાં છે અંતરથી નોખાં?

આજે ‘રાખી’,છલકે આંસુ બની પ્રેમ બહેનાનો;
જોઇયે છે પ્રેમ,બાકી મને શોખ ક્યાં છે ગહેનાનો?

રેશમી દોરી છે, પણ ગાંઠ મજબૂત છે;
આપણે દૂર છીએ, પણ સંબંધ સાબૂત છે.

૩ જુન, ૨૦૦૨ , કેનેડા આવતાં પહેલાં -

યાદ છે બાંધી’તી રાખડી,ને ખવડાવી’તી થોડી મિઠાઈ;
કેવી ભરાઈ હતી આંખડી ,ને પછી લીધી’તી વસમી વિદાય.

યાદ કરું તો ઉમટે છે આંખમાં આંસુનો દરિયો,
પણ હવે તો હું જ મુસાફર ને હું જ ખેવૈયો!

જાતે જ ખોબલો ભરું મોતીનો, ને જાતે જ લુછી લઉ મારાં આંસુ,
શી ખબર ‘શમા’, આવતી સાલ ફરી વહાવવા પડે આ આંસુ.

દીપ્તિ પટેલ ‘શમા’,૨૮ ઑગષ્ટ ૨૦૦૭-’રક્ષાબંધન’

-->